Η υπέροχη γυναίκα μου

Δεν με έπεισες. Βρήκα πολλές ανακρίβειες που με χάλασαν.

Μπορεί από τον τίτλο το νέο μυθιστόρημα της Samantha Downing να παραπέμπει σε κοινωνικό ή αισθηματικό, πρόκειται όμως για ένα θρίλερ για γερά νεύρα. «Η υπέροχη γυναίκα μου» (My lovely wife) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell σε μετάφραση Βεατρίκης Κάντζολα Σαμπατάκου και πραγματικά μας κατέρριψε όλα τα στερεότυπα ενός τέλειου γάμου. Από το οπισθόφυλλο κιόλας μαθαίνουμε πως οι πρωταγωνιστές μας, το ζευγάρι της διπλανής πόρτας που θα έλεγε κάποιος έχουν την τέλεια ζωή: υπέροχο σπίτι στα προάστια, πολύ καλές δουλειές που αποφέρουν αξιοπρεπή εισοδήματα, δύο παιδιά, κοινωνική ζωή. Τί κάνει όμως για να κρατήσει ζωντανό το γάμο τους; Φόνους. Ναι καλά διαβάσατε, φόνους. Και αν αυτό από μόνο του δεν σας εξιτάρει, τότε θα συνεχίσουμε, κάνοντας ένα μικρό spoiler, λέγοντας πως στο βιβλίο υπάρχει και κατά συρροήν δολοφόνος… “Μερικοί άνθρωποι είναι λάθος προγραμματισμένοι απ’ τη φύση τους. Και θεωρούν καλό το κάκο”. Η υπόθεση εκτός από πρωτότυπη, είναι άκρως ενδιαφέρουσα με όλα τα γεγονότα που την πλαισιώνουν. Οι ήρωες ανά σελίδα μπορεί να είναι φίλοι ή εχθροί σου, συμπαθητικοί ή ενοχλητικοί. Και φυσικά στο τέλος έρχεται η ανατροπή, όπως συμβαίνει σε κάθε μυθιστόρημα μυστηρίου που σέβεται τον εαυτό του. Μέχρι να φτάσεις στον επίλογο δεν είσαι για τίποτα σίγουρος ή μάλλον είσαι για ένα πραγμα: ότι θα θυμάσαι για πολύ καιρό την ιστορία αυτού του βιβλίου…

Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Το βρήκα άνισο, και παντελώς αβάσιμο. Μάλλον η συγγραφέας τα είχε μπλέξει σε μεγάλο βαθμό στο μυαλό της και εκεί στην επιμέλεια δεν φρόντισαν να συμμαζέψουν το πράγμα.

Ενα ζευγάρι ερωτεύεται, κάνει παιδιά, μετακομίζουν σε ένα ωραίο προάστιο, ζουν μια όμορφη ζωή μέχρι που ξαφνικά ο έρωτας τελειώνει και εκεί ξεκινά κάτι αδιανόητο. Ο γάμος του ζευγαριού διατηρείται ζωντανός με ανεξιχνίαστους και ατιμώρητους φόνους ×××××××× Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πως εδώ η συγγραφέας έχει πάρει τον ρόλο του συζύγου και βλέπουμε την ιστορία μέσα από τα δικά του μάτια. ×××××××× Κατευθύνομαι προς την εξώπορτα χωρίς να κοιτάξω πίσω. «Είσαι πράγματι κουφός;» Το λέει δυνατά, ενώ της έχω γυρισμένη την πλάτη. Την ακούω, επειδή δεν είμαι κουφός. Και συνεχίζω να προχωρώ προς την πόρτα. Προσποιούμαι ότι δεν την ακούω, πηγαίνω ολόισια στην πόρτα κι έπειτα την κλείνω πίσω μου. Συνεχίζω ώσπου βγαίνω από το κτίριό της, περνάω το τετράγωνο και στρίβω στη γωνία. Μόνο τότε σταματάω και αναρωτιέμαι πώς το κατάλαβε. Κάποιο λάθος θα έκανα.

Η ιστορία τους είναι απλή. Γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν δυο παιδιά. Μια ιστορία όπως εκατομμυρίων άλλων ζευγαριών στον κόσμο. Μέχρι που βαρέθηκαν, το γάμο, τη ζωή τους, ο ένας τον άλλο; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αποφάσισαν να βρουν μια κοινή απασχόληση, ένα χόμπι που θα κρατήσει ζωντανό το γάμο τους. Ποιο είναι το χόμπι αυτό; Μα να παγιδεύουν, να βασανίζουν και να σκοτώνουν ανυποψίαστες γυναίκες! Όσο ανατριχιαστικό κι αν ακούγεται αυτό, είναι η ιστορία που πραγματεύεται στο «Η υπέροχη γυναίκα μου» η Samantha Downing. Μια ιστορία που με έκανε να βλέπω τους γείτονές μου με άλλο μάτι. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται με τη «φωνή» του συζύγου, του οποίου το αληθινό όνομα δεν το μαθαίνουμε ποτέ. Μας εξιστορεί βήμα-βήμα το πώς η σύζυγός του Millicent κι ο ίδιος γνωρίστηκαν και πώς η σχέση τους εξελίχθηκε από κοινότυπος συζυγικός βίος, σε ένα δολοφονικό παιχνίδι. Η πλοκή άκρως ανατρεπτική και γεμάτη συναρπαστικές σκηνές. Η αγωνία βαράει τα κόκκινα. Ο χαρακτήρες καλοσχεδιασμένοι, ευφυείς, χειριστικοί, σκοτεινοί κι αρκούντως ενοχλητικοί. Όλα εκείνα τα στοιχεία δηλαδή που χαρακτηρίζουν ένα πετυχημένο ψυχολογικό θρίλερ. Αν και η γραφή της είναι ακόμη ανώριμη κι απλοϊκή, η συγγραφέας έχει κάνει μια αξιόλογη δουλειά, η οποία ξεναγεί το μυαλό του αναγνώστη στην τρέλα μιας διαφορετικής αγάπης. Μια άγρια βόλτα στον ψυχισμό των ηρώων, με μικρά και μεγάλα μυστικά και σε ένα τέλος που δεν το είδα ποτέ να έρχεται. Η Downing επέλεξε ένα σκοτεινό και μακάβριο θέμα και κατάφερε να το μετατρέψει σε μια απολαυστική ιστορία, χωρίς να επικεντρωθεί σε τρομακτικές και φρικιαστικές λεπτομέρειες, τις οποίες όμως αφήνει να εννοηθούν. Τα κεφάλαια μικρά και περιεκτικά, έκλειναν τα περισσότερα σε ένα μικρό cliffhanger, αφήνοντας ερωτήματα τα οποία δε θα απαντηθούν παρά αρκετά κεφάλαια πιο κάτω. Έξυπνο, έντονο, σκοτεινό, περίπλοκο αλλά σίγουρα πρωτότυπο και συναρπαστικό, το «Η υπέροχη γυναίκα μου» είναι ότι χρειάζεστε αυτό το καλοκαίρι για να περάσετε καλά! Σας το προτείνω. Καλές αναγνώσεις!