Ο καλός γιος

Πηρα το βιβλίο στα χέρια μου και ξεκίνησα να το διαβάζω... Έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα στο φουαγιέ ενός θεάτρου , πήρα το πρόγραμμα της παράστασης και ενα νεράκι και κατευθύνθηκα στην θεατρική αίθουσα,  σειρά 3 , θέση 8 . Το είδος της παράστασης , μονόλογος. Εάν σου αρέσουν οι μονόλογοι τότε είναι το βιβλίο σου . Η συγγραφέας μας αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ούτε καλος ,ούτε κακός απλά είναι γεννημένος για να επιβιώνει , έτσι κι ενας ψυχοπαθής θα κάνει τα παντα για να επιβιώσει , θα τα καταφέρει όμως σαν καλός γιός ...? Εδώ έχουμε μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τον πρωταγωνιστή πασπαλισμένη με λίγα ίχνη διαλόγου, όπου μας παραθέτει τις σκέψεις του , τις οποίες προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά για να φτάσει στη λύση του μυστηρίου. Μετά από ένα συμβάν που θα πρωταγωνιστήσει ο ίδιος , θα ξεδιπλώσει σε 388 σελιδες όλη του τη ζωή , από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα , πανω σε εναν αιματοβαμμένο καμβά για να καταλήξει κάπου... που ; . Την απάντηση για το ποιος είναι ο δολοφονος την έχουμε από τις πρώτες σελίδες άρα μας μένει εάν θα μπορέσει να επιβιώσει ή όχι από το αποτέλεσμα των πράξεων του . Περίμενα μέχρι το τέλος για να με εντυπωσιάσει και να με καθηλώσει ( λέξεις από το οπισθόφυλλο) αλλά μάταια,  καμία ανατροπή και καμία έκπληξη . Για να είμαι δίκαιος στο τέλος έχουμε την ανατροπή που απαιτείται να υπάρχει σε κάθε βιβλίο.... Θα επιβιώσει ή όχι; αυτό θα το μάθεις όταν διαβάσεις το βιβλίο! ΣΤΑ ✅ ➕ Γενικα έχει ωραία πλοκή που εξελίσσεται διαστροφικά όμορφα. ➕ Η συγγραφέας ζωγραφίζει στο μυαλό μας τις σκηνές που μας περιγράφει. ΣΤΑ ❌ ➖ Με κούρασαν οι πολλές λεπτομέρειες από το παρελθόν του πρωταγωνιστή. ➖ Περίμενα μια χειροβομβίδα-ανατροπή στο τέλος, που να τα τινάξει ολα στον αέρα αλλα δεν ήρθε ποτέ,  ίσως έχω καλομάθει από τον Fitzek . ➖ Σε μονόδρομο εξελίσσεται η κορύφωση της πλοκής

Είχα πολλά expectations από αυτό το βιβλίο και χαίρομαι που ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Η συγγραφέας έχει συνδιάσει τρια στοιχεία που αγαπώ πολύ: Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, είναι επίσης από την οπτική του πιθανού δράστη, ο οποίος είναι ταυτόχρονα ένας αφηγητής τον οποίο δε μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα λόγω της έλλειψης μνήμης του. Και τα έχει εκτελέσει όλα άκρως ικανοποιητικά. Αν κάτι με ενόχλησε είναι ότι ενώ ξεκινάει πολύ δυναμικά, για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι αρκετά αργό. Επίσης, κάτι που με ξένισε σε σχέση με από ψυχολογικά θρίλερ είναι ότι ήταν αρκετά αποστασιοποιημένο συναισθηματικά. Ενώ σίγουρα ήθελα να πάρω απαντήσεις, δεν ένιωσα κάποιο δέσιμο με τον Γιου-τζιν, ούτε και τον αντιπάθησα όμως. Σίγουρα πάντως δεν είναι ένας αδιάφορος χαρακτήρας, κάθε άλλο. Οι τελευταίες σελίδες πάντως, έχουν καταιγιστικές εξελίξεις και αποκαλύψεις και μας αποζημιώνει με το παραπάνω. Αυτό που εκτίμησα πολύ είναι η ρεαλιστικότητα του βιβλίου, ακόμα και στις ανατροπές του. Ελπίζω να μεταφραστούν και άλλα βιβλία της συγγραφέως, όπως και άλλων Κορεατών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας. Κι αν αναρωτιέστε αν η αισθητική του βιβλίου θυμίζει τις ταινίες τους, η απάντηση είναι ΝΑΙ!

Μεγάλες προσδοκίες λόγω της μεγάλης του προωθησης και απογοήτευση. Η βασική ιδέα θα ήταν ενδιαφέρουσα αν η συγγραφέας την είχε εκμεταλλευτεί σωστά. Απολύτως αδιάφορο ως βιβλίο

Ο Γιου-τζιν είναι ένας ήρωας που δεν θα ξεχάσω εύκολα. Είναι ο αφηγητής της ιστορίας και μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, καθώς και πολλές αναμνήσεις του. Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που περιγράφει τις σωματικές του αντιδράσεις, τις σκέψεις και γενικά την όλη κατάσταση που βιώνει μόλις ανακαλύπτει το πτώμα της μητέρας του. Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι σκοτεινή, μελαγχολική και αρκετά υποβλητική. Υπάρχουν σκηνές πολύ κινηματογραφικές, ήταν σαν να έβλεπα σε γιγαντοοθόνη άσπρα νυχτικά και μαύρα μακριά μαλλιά, κούνιες να κουνιούνται και φύλλα δέντρων να πέφτουν. Ο τρόπος που γράφει η συγγραφέας είναι εξαιρετικός. Βρήκα πολύ "όμορφα απότομο" τον τρόπο που η συγγραφέας αφήνει τον Γιου- τζιν να ανακαλύπτει τα όσα συνέβησαν. Αυτός θυμόταν γεγονότα από το παρελθόν και εγώ διάβαζα δύο ή και τρεις φορές την ίδια πρόταση για να βεβαιωθώ ότι διάβασα σωστά τις προηγούμενες φορές. Γενικά, είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο έκανε τόσο ντόρο. Έξτρα μπόνους για τις μικρές αναφορές στην Νοτιοκορεατική κουλτούρα ή μάλλον στις διατροφικές τους συνήθειες.

Ξεκίνησα να το διαβάζω και αμέσως κατάλαβα οτι είναι διαφορετικό από όσα βιβλία μυστηρίου έχω διαβάσει.Έχει την προσέγγιση,όπως και οι Κορεάτικες και Ιαπωνικές ταινίες μυστηρίου.Απο αυτή τη πλευρά μου άρεσε αλλά θεωρώ οτι χάθηκε το ενδιαφέρον στις τόσες λεπτομέρειες.Το πρώτο μισό του βιβλίου,θα το χαρακτήριζα λίγο βαρετό στο δεύτερο μισό κλιμακώνονται τα γεγονότα και γίνεται πιο ενδιαφέρον.Θα έλεγα πως είναι ένα ιδιαίτερα προωθημένο αλλά μέτριο βιβλίο.