Κάθε Τρίτη με τον Μόρι

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο αν και κουραστικό σε κάποια σημεία

Αρκετά καλό αλλά πολύ βαρύ. Κάποιες περιγραφές με κούραζαν αλλά περνάει πολύ βαθιά και ωραία μηνύματα για την ζωή και τους ανθρώπους.

ο βιβλίο αυτό κυλάει στην ψυχή σου σαν νερό.Παραθέτει ανάμεσα στις διάφορες ιστορίες,τις τελευταίες συναντήσεις του συγγραφέα Μιτς,με τον αγαπημένο του παλιό καθηγητή&διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Μόρις,κατά τη διάρκεια των μηνών που ακολούθησαν απ'όταν ο δεύτερος διαγνωσθεί με τη θανατηφόρο αρρώστια ALS. Πως μετά από 16χρόνια που είχαν να ειδωθούν,κατάφεραν να χτίσουν μια δυνατή σχέση μέσα σ'αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Όσο το μυαλό&η φωνή του Μόρις συνέχιζαν να είναι τα εργαλεία του,θα οδηγούσε τους γύρω του σε ένα ασυνήθιστο ταξίδι ζωής.Έτσι μέσα από το θάνατο του μπόρεσε να προσφέρει γνώση στους άλλους. Θα τους "ακούσεις" να χαμογελούν συνομιλώντας για τον κόσμο,την αγάπη,το αίσθημα της αυτολύπησης,τις τύψεις&το θάνατο.Αλλά&για το χρήμα&τη συγχώρεση.Γι'αυτά&για άλλα σημαντικά θέματα μέσα απ'τα οποία θα ανακαλύψεις πόσο ιδιαίτερος ήταν ο Μόρις σαν άνθρωπος&πόσο διαφορετικός ο τρόπος σκέψης του. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το κομμάτι που αναφέρεται στην αποστασιοποίηση από το συναίσθημα. Οι συζητήσεις με τον Μιτς γίνονται για το δάσκαλο Μόρις ο τελευταίος σκοπός της ζωής του.Εξάλλου όπως έλεγε:"Δάσκαλος μέχρι το τέλος".Έτσι ήθελε να τον θυμούνται... Αυτή η εξιστόρηση βασίστηκε στις ηχογραφημένες συνομιλίες των δύο φίλων&ήταν αφορμή να θυμηθώ τη σπουδαιότητα της έμφυτης καλοσύνης των ανθρώπων.Ο Μόρις ήταν αυτός ο τύπος ανθρώπου που θα ήθελες στη ζωή σου με οποιονδήποτε ρόλο.Σαν φίλο, σαν δάσκαλο, σαν παππού... Πιο σπουδαία ακόμα&από τη διαδρομή της ζωής του,ήταν η πορεία που διάλεξε για το φινάλε μέχρι το προδιαγεγραμμένο&αναπόφευκτο τέλος του. Δυνατό&συγκινητικό,φέρνοντας δύσκολες εικόνες στο μυαλό,αλλά γεμάτο αισιοδοξία&αμέτρητα μηνύματα.Μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί.