Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου

"Τη μέρα που επρόκειτο να τον σκοτώσουν, ο Σαντιάγο Νασάρ σηκώθηκε στις πεντέμιση το πρωί για να περιμένει το πλοίο που θά 'φερνε τον επίσκοπο. Είχε ονειρευτεί πως διέσχιζε ένα δάσος από φραγκοσυκιές, όπου ψιλόβρεχε και, για μια στιγμή, ήταν ευτυχισμένος μες στ όνειρό του. Μα όταν ξύπνησε, αισθάνθηκε πιτσιλισμένος απ' την κορφή ως τα νύχια με κουτσουλιές. «Ονειρευόταν πάντοτε δέντρα», μου είπε η Πλάσιδα Λινέρο, η μάνα του, αναπολώντας είκοσι εφτά χρόνια αργότερα τις λεπτομέρειες αυτής της μοιραίας Δευτέρας. «Μια βδομάδα νωρίτερα, είχε ονειρευτεί πώς ταξίδευε μόνος του σ' ένα αεροπλάνο από χρυσόχαρτο και πετούσε δίχως να συγκρούεται ανάμεσα στις αμυγδαλιές», μου είπε. Η Πλάσιδα Λινέρο ήταν φημισμένη -και με το δίκιο της- για τη σίγουρη ερμηνεία των ονείρων των άλλων, φτάνει να της τα είχαν διηγηθεί νηστικοί. Δεν είχε όμως επισημάνει κανέναν κακό οιωνό στα δυο όνειρα του γιου της, ούτε και στ' άλλα όνειρα με δέντρα πού της διηγιόταν κάθε πρωί, τις μέρες πού προηγήθηκαν του θανάτου του." ...

Το Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου βασίζεται σε ένα φριχτό έγκλημα που έγινε σε μια επαρχία της Κολομβίας την εποχή που ο Κολομβιανός συγγραφέας βρισκόταν στην νεότητά του.