Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του

Είναι μια ιστορία απώλειας,μοναξιάς ή μια ιστορία τραύματος που αφηγείται εξαιρετικά απλά και λιτά. Ο μουρακαμι ξέρει να "φιλτραρει" το άνθρωπο και να αποστραγγιζει την ουσία.

Ένας 36χρονος αρχιτέκτονας του έχουν κολλήσει από την εφηβεία την ταμπέλα του άχρωμου που οδηγεί στην περιθωριοποίηση. Η μοναξιά και το άγχος του μέσου ανθρώπου για την πορεία της ζωής του και η άδικη και λανθασμένη ταμπέλα που του φορέθηκαν μπλέκουν σε μια γλυκόπικρη αφήγηση. Για να το αφήσεις για σε αγγίξει θα πρέπει να τα έχεις βρει με τον ψυχισμό σου. Όχι άδικα η ιαπωνική λογοτεχνία έχει λάτρεις είναι ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα που δεν σε ξαφνιάζει η γραφή του

Άλλο ένα βιβλίο του Murakami που τέλειωσα και που μου αφήνει την ίδια γλυκόπικρη αίσθηση. Με κοινό παρανομαστή σε όλες του τις ιστορίες την μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου την οποία δεν δαιμονοποιεί, ο συγγραφέας σε ταξιδεύει σ' ένα σύμπαν ταυτόχρονα ρεαλιστικό αλλά και ονειρικό. Τα βιβλία του Murakami σε αγγίζουν βαθύτατα αν δεν φοβηθείς να ανοιχτείς και να εκθέσεις πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους άλλους τις όποιες "αδυναμίες" κρύβεις μέσα σου και εν τέλει να λυτρωθείς μέσα απ αυτή τη διαδικασία γνωριμίας με τον ψυχισμό σου. Η νύχτα, το όνειρο, η μοναξιά, το άγχος του μέσου ανθρώπου για την πορεία της ζωής του και η λανθασμένη ταμπέλα που πολλές φορές κολλάμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας και αρνούμαστε πεισματικά-ψυχαναγκαστικά να την αποβάλλουμε από πάνω μας, ήταν οι κύριοι πυλώνες αυτού του βιβλίου, που εκτυλίχτηκαν μέσα από μια γλυκιά αλλά και πικρή αφήγηση. Αν δεν φοβάστε να σκάψετε λίγο μέσα σας όσο διαβάζετε αυτό το βιβλίο, τότε μην αναβάλλετε άλλο την ανάγνωση του.

Στον ''άχρωμο Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματος του'', ο συγγραφέας μας αφηγείται μια ιστορία για την απομάκρυνση των ανθρώπων. Μια παρέα τεσσάρων φίλων, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, που τα ονόματα τους παραπέμπουν σε 4 διαφορετικά χρώματα, ξαφνικά θα απομακρύνουν τον φίλο τους, τον Τσουκούρου Ταζάκι τον ''άχρωμο'', ο οποίος αποδέχτηκε το γεγονός, χωρίς να ζητήσει κάποια εξήγηση.Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ήταν αρκετά δύσκολα και κατά διαστήματα έπρεπε να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη. Σε όλη αυτή την δύσκολη κατάσταση, σημαντικό ρόλο είχε στην ζωή του η γνωριμία του με την Σάρα και με την παρότρυνση της θα μάθει δεκαέξι χρόνια μετά, τον λόγο που τον απομάκρυναν οι φίλοι του. Είναι η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι, γνωρίζω το έργο του και την απήχηση του που έχει, όχι μόνο στην ιαπωνική λογοτεχνία αλλά και παγκοσμίως, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους συγγραφείς. Αλλά δεν έτυχε όλα αυτά τα χρόνια να διαβάσω κάποιο βιβλίο του. Για το συγκεκριμένο βιβλίο, έχω να πω, πώς η γραφή και το ύφος του Χαρούκι Μουρακάμι δεν ξαφνιάζει τον αναγνώστη, είναι επίπεδη και χωρίς κορυφώσεις. Είναι αρκετά μακριά από τα δικά μου διαβάσματα, θεώρησα κάπως σκληρή την γραφή του και έτσι δεν μπόρεσα αρκετά να ταυτιστώ. Πιστεύω, χωρίς να έχω διαβάσει τα υπόλοιπα βιβλία του, πώς το συγκεκριμένο βιβλίο τον αδικεί και αν κάποιος θέλει να τον ''γνωρίσει'', καλό θα ήταν να ξεκινήσει από κάποιο άλλο βιβλίο του. Τα πιο θετικά σχόλια που έχω διαβάσει είναι για το "Νορβηγικό δάσος" και το "Κουρδιστό πουλί". Φυσικά, δεν θα σταματήσω εδώ, πολύ σύντομα θα ξαναπιάσω κάποιο άλλο από τα βιβλία του στα χέρια μου!

Δεν είναι ότι μου άρεσε ή όχι αυτό το βιβλίο.. Ήταν εξαιρετικά ευανάγνωστο, καλογραμμένο και αρκετά ενδιαφέρον.. Όμως.. για το δικό μου γούστο ήταν πολύ επίπεδο, χωρίς διακυμάνσεις και έντονες στιγμές-ίσως εκτός από δύο -. Μου αρέσει τα βιβλία να έχουν κάτι από αρχαία τραγωδία, κορύφωση και λυση. Αυτό, σίγουρα δεν είναι τετοιο βιβλίο. Επίσης, δε μου αρέσει το γεγονός ότι ο συγγραφέας αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Άλλο το να μη μας δίνει μασημένη τροφή, άλλο το να μην εξηγεί γιατί συνέβησαν ακόμη και γεγονότα καταλυτικά για την πλοκή. Μ'αυτά και μ'αυτά, κύριε Μουρακάμι είστε σίγουρα ταλαντούχος συγγραφέας αλλά αυτό δεν ήταν και το καλύτερο σας βιβλίο...