Μετά τον θάνατο του πατέρα του, καθώς αδειάζει το σπίτι, ο ήρωας κατακλύζεται από τις αναμνήσεις του παρελθόντος του: παλαιά φύλλα της εφημερίδας L’Humanité, πορτρέτα του Μαρξ και του Λένιν, και κυρίως ένα παιδικό τετράδιο.
Στην πρώτη σελίδα, ένας τίτλος γραμμένος από το χέρι του: «Ιστορία της οικογένειας μου.
Από την Κολωνία στο Παρίσι, τέσσερις γενεές Aderhold».
Από τα βάθη της μνήμης ξεπετάγεται τότε ένας κόσμος στον οποίο η πολιτική έλεγχε τα πάντα: τα αναγνώσματα, τα παιγνίδια, τα συναισθήματα, τα όνειρα. Η αναστάτωση είναι τρομερή.
Αλλά μήπως η ανάμνηση των αποτυχιών δεν είναι για τον συγγραφέα ταυτόχρονα παρηγοριά και έκφραση αγάπης;