Ο χορός των νεκρών

Από τα καλύτερα αστυνομικά! Ένα θέμα που συγκλονίζει, αυτό της παιδεραστίας. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης παρουσιάζει εκπληκτικά την όλη ιστορία που θα σε καθηλωσει!

Μισό χρόνο μετά απο τα γεγονότα που παραλίγο να του κοστίσουν τη ζωή, ο Άντερς προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες στην επαγγελματική &προσωπική του ζωή. Ωστόσο, μια σπείρα παιδεραστών &ένας δολοφόνος, κάνουν την εμφάνιση τους. Ο Άντερς καλείται να αντιμετωπίσει τον άντρα με το κωδικό όνομα «Σαμαήλ» ο οποίος, εκτός των άλλων, θα φέρει στο φως μυστικά για την οικογένεια του, που θα ευχόταν να μην μάθαινε ποτέ. Το τρίτο βιβλίο της σειράς, ασχολείται με ένα δύσκολο θέμα, την παιδεραστία, που όμως ο συγγραφέας έχει χειριστεί με λεπτότητα &χωρίς πολλές περιγραφές που θα μπορούσαν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον αναγνώστη. Πολλά τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αυτό το βιβλίο! Διαβάζεται πραγματικά με μια ανάσα! Η αγωνία κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια &οι αποκαλύψεις είναι τόσες πολλές που τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν... Έχω την αίσθηση, ότι σε κάθε επόμενο βιβλίο, ο Γιαννίσης, δίνει ακόμα περισσότερα &ανεβάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά! Γι’αυτό το λόγο, ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο, αν &δεν σας κρύβω, πως η κατάληξη αυτού του βιβλίου με στεναχώρησε λιγάκι (όσοι το έχετε διαβάσει &με νιώθετε, ελάτε να κλάψουμε μαζί στα DMs). Ωστόσο, είμαι σίγουρη πως το επόμενο θα αναπληρώσει!

Ένα ακόμα βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση, μετά τα επιτυχημένα «Μίσος» και «Το κάστρο», με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μία αστυνομική ιστορία, που εκτυλίσσεται στο σουηδικό Έρεμπρο, ένα αγοράκι εξαφανίζεται, μια σπείρα παιδεραστών με πλοκάμια σε όλη την κοινωνία και ένας μυστηριώδης άντρας ονόματι «Σαμαήλ» συνθέτουν το λογοτεχνικό κάδρο. Οι περιγραφές του Γιαννίση, πάντα στοχευμένες, δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό, όπου οι ήρωες κινούνται και πράττουν. Ο Οικονομίδης σ’ αυτό το βιβλίο ταλανίζεται και σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώντας να διαχειριστεί πέραν των επαγγελματικών ζητημάτων και εκείνα που προκύπτουν στην προσωπική του ζωή. Αποκαλύψεις έρχονται να κλονίσουν την οικογενειακή του γαλήνη, αλλά και ν’ ανατρέψουν όσα ήξερε και πίστευε μέχρι τότε. Λιτό ως προς τη γραφή, σίγουρα θα μπορούσε να τραβήξει λίγο περισσότερο ως προς την έκταση, ωστόσο ο συγγραφέας καταφέρνει μ’ αυτό τον τρόπο να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. «Οι πράξεις μας δεν επηρεάζουν μοναχά εμάς, αλλά και άτομα που δεν έχουν υπάρξει ακόμα. Ο παφλασμός που δημιουργείται από το βότσαλο που πέφτει στη λίμνη μπορεί απλώς να βρέξει την πλάτη μας. Ή, αν το βότσαλο είναι αρκετά μεγάλο, να δημιουργήσει το κύμα που θα μας πνίξει».

Για ατρόμητους...Υπέροχο!

Ακου να δεις. Πρωτα θα εξηγησω γιατι εκοψα 2 μοναδες και μετα βγαλε τα δικά σου συμπεράσματα. Λόγος νουμερο 1, ηθελα να γινει λιγο πιο αναλυτικος σε ορισμενες σκηνες, ενω γενικα σε καποια σημεια μου φανηκε σαν να βιαστηκε να τα προσπεσαει και να παει παρακάτω. Και λογος νουμερο 2, παιδιά εχω διαβασει το Αμαροκ τι μου λετε τωρα; Παμε ομως στα καλα γιατι θα παρεξηγηθώ στο τελος. Λοιποοοον. Εξαιρετικά ευχαριστη γραφη, πολυ συμπαθητικος πρωταγωνιστής, ρεαλιστικες αντιδράσεις χωρις περιττο μελοδραμα. Οσον αφορα την πλοκη, ηταν πολυ πολυ εξυπνη, αρκετα διαφωτιστική οσον αφορα το μπακγκραουντ του Οικονομιδη και -κατι που παντα εκτιμω- ο συγγραφεας εθιξε ενα τεράστιο και πολυ σημαντικό προβλημα της εποχης μας, τα δίκτυα παιδεραστών και γενικως η παιδοφιλία. Στο βιβλίο αυτο οι ηρωες έρχονται αντιμετωποι με τις ηθικες τους αξιες, βλεπουμε πολιτικες συνωμοσίες και εκνευριζομαστε με την Φρεντριξεν και την Μοντιν (ευτυχως η μια απο τις δυο παιρνει δρόμο καποια στιγμή). Να το διαβασεις, αξίζει.